Zomaar een week!

Een week uit het leven van Ultrapietje.

Het zijn bijzondere tijden waarin er veel niet kan, je hoort ook veel ik mag dit niet! En dat niet het gemis van dingen laat mensen hunkeren naar het normaal! Volgens Mark gaan we naar een nieuw normaal.

Geldt normaal ook voor mij? Als ultraloper! We passen niet ik hokjes of in een strak stramien.

Onze koning sprak mooi worden “niet normaal maken wat niet normaal is” wim lex je bent mijn mattie. Ik ben niet normaal en wil ook niet normaal gemaakt worden.

Op 1 April zie ik een challenge voorbij komen, met 30 trainingen 666 km lopen met een paar fikse afstanden, gelukt in 28 trainingen binnen 38 dagen 670 km afgetikt met 3 ultra’s 45/55 en 75 km.

Ook fietsen is deze week met fantastisch weer een deel van het programma geworden lekker in de herstel zone de machine laten draaien en genieten van het mooie weer, en weet je de mooiste plekjes vind je in je achtertuin.

4 mei herdenken we de gevallenen van de WII, als je met je dochter Dominique in Auschwitz ben geweest dan komen de gruwelijkheden die er toen begaan zijn nog meer binnen.

Na de ochtendtraining pak ik de fiets en fiets naar Haarlem, waarom Haarlem nou een van mijn eerste utra’s waren rondje Haarlem met steeds de Bavokerk in het midden.

Op 5 mei samen met Jos rondje in Capelle en even een bezoekje aan de plek waar mams uitgestrooid is..bijzonder hier te zijn.

6 mei enkel fietsen naar Schiphol want verder wil ik niet dan kom je in 020 dat zou deze dag we mooi zijn het is vandaag op de kop af 50 jaar geleden dat wij de eerste Nederlandse club die de Europacup 1 won..

7 mei is het vroeg lopen en daarna fietsen naar ja de Kuip dat zit al lang in mijn hoofd, eenmaal op weg voel ik de kont al op de normale fiets.

Via de Rodenrijsestraat het oude huis van Jos & Rob fiets ik door het centrum over de maasboulevard en de zwaan kom ik bij de voetbaltempel van Feyenoord……en niets is sterker dan dat ene woord…

De weg terug gaat via de Coolsingel ik voel de marathon in mijn lijf de finish even krijg ik tranen in mijn ogen, want gaat het 25 oktober echt gebeuren “de mooiste” geen idee…

8 mei voltooi ik “de duivelse uitdaging” 666 km hardlopen binnen 60 dagen in 30 trainingen en ultrapietje zou ultrapietje niet zijn als die deze strijd niet aangaat….met 28 trainigen in 38 dagen streep ik hem af.

Sterker door strijd, niet lullen maar poetsen zo was het ook 8 mei 2002 we wonnen de UEFA cup en die avond ben ik na het fluitsignaal geheel kwijt.

Nu ik hier weer alles weg zit te tikken rest mij u een mooi weekend te wensen en onthoud een ding een positieve mindset in deze bijzondere tijden helpt, kijk naar wat kan er is altijd wel iets moois en wees vooral lief voor elkaar……

Ciao Ultrapietje.