Veel gekker moet het niet worden!!

                                        

Draai al wat jaartjes mee in de ultrawereld en dan is niet alles meer zo vanzelfsprekend als het was uren trainen heel veel marathons en nooit pijntjes.

Nee je hebt wel eens wat en dan is een ultraloper heel vervelend om in huis te hebben, menig keer wilde Daphne me uit logeren sturen, maar bij Kim Feenstra wat helaas geen optie hahaha.

Na een paar mooie marathons was het weer Deventer tijd een 6 uur op een wielerbaan en ja 6 uur lang rondjes hollen is echt heerlijk.

Hotel boeken want 10 juli loopt Daphne een 3 uur ter voorbereiding op de marathon van 020…

En ik mag mee heb mezelf al onder een leuke naam ingeschreven.

9 juli op naar de koekstad inchecken bij het hotel en de allervriendelijkste receptioniste zei de kamer is 2 hoog met een lift aan het einde van de gang, ik zie een voordeel gratis uitlopen.

13:00 op naar de baan en ik vraag Marc voor de zekerheid even het GPX bestand te sturen je weet maar nooit of je ineens de weg kwijt raakt…

Ik zie in zijn route wel een rare stop die buigt af en binnen no time zit ik in een dixi hahaha.

Het is goed wam en loop lekker vlak, er staat een straf windje die ik gebruik als koeling, zo kom ik de eerste 3 uur lekker door met een mooie 30 km.

Het beste is wel uit de benen maar dat mag we pushen lekker door, en gaan ervoor..

Racevest is leeg en met een grote boog zwiep ik hem het gras op zo Daphne kan vast loslopen voor morgen.

De marathon gaat ergens rond de 4:15 en inmiddels hoor ik Pietje je ligt 4e uhu en na 1 rondje ineens 3e zo dat gaat snel en ik geloof ze niet echt ik ben inmiddels wel kwijt waar ik loop in het veld..

Ik ken de route nu wel en het is 1 rondje met flesje en een zonder Daphne heeft er er maar druk mee een man met een hobby hahaha.

Ik ruik de concurrentie en stoom op naar een 2e plek loop, het moet niet veel gekker worden en ik kom op het podium.

Benen doen goed zeer maar ben niet van plan plek 2 af te staan ik ros door al het zuur in de benen heen en nog 30 min en ik ben klaar.

Ik droom even weg bij de gedachte aan een koude milkshake en een hamburger.

Ruw word ik wakker en 6 uur klaar stilstaan is een grote uitdaging en binnen no time zit ik op een stoel, als een pinguïn loop ik naar de start.

Daar is die dan met een kleine 59,3 staat ik op het podium de ronde miss rijkt me de prijs uit en op naar de Mac……helaas is die gesloten dan maar een kub bitterballen in het hotel.

Het was een onrustige nacht en zit nu op de baan alwaar ik een mooi stukje tik en brul hup Daphne

Die loopt sterk op een 2e plek en wie weet zijn we het zilveren wzk duo.

Het moet niet veel gekker worden.

Ciao podiumbeest Ultrapietje.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *