Dat ik een mafkees ben weet iedereen, ik pas ik geen enkel standaard plaatje en dat vind ik heerlijk.
Ik vergelijk mijzelf wel eens met andere leeftijdsgenoten en het huisje boompje beestje daarvan krijg ik spontaan de koude rillingen en jeuk op vele plekken, nee zo ben ik niet.
Wel heb ik 2 mooie dochters die kennen pappa als een niet standaard vader, neem bijvoorbeeld “ Pap je bent gek wie gaat er nou 120 kilometer hardlopen in een bos”.
Heb ooit met beide de 5 km van de Leiden marathon gelopen,daar bleef het bij waarom vind je het als vader nou zo leuk als je kinderen in je voetsporen treden.
Als 12 jarig ventje wilde mijn pa ook dat ik in zijn voetsporen trede, eenmaal op een 50CC crosser velde de eerste heuvel mij met een noodgang vloog ik in de sloot…..einde carriere
Qua sport was ik nergens echt een uitblinker in maar dat geeft ook niet het gaat om wat je leuk vind en waar je gevoel bij hebt…..eenmaal verhuisd uit Gouda naar het mondaine Wassenaer zoal Ross & Iba zongen in het welbekende liedje, was er geen jaguar of villa te zien wel werd ik een loper mede door Guus.
Het gaat niet om wie je verslaat! of om de omvang per week, het gaat om de wind in je gezicht, het eerste ochtend licht, het gaat omdat je loopt en voelt zo is mijn lijf bedoeld.
We dwalen weer eens lekker af zoals altijd een standaard verslag! Wat is dat?
De ultrafamilie is een beetje zoekende, normaal werd menig marathon gebruikt als training maar nu alles eruit ligt raken we van slag, en geloof me een stuiterende autistische ultraloper wil je echt niet in je huis….
Een jaar gelden was ik op Texel voor de 60, dus een mooi dag voor een lange duurloop gister 30 vandaag lopen tot de zon komt….
Heb een haat liefde verhouding met het strand, een van mijn beste wedstrijden de Jan knippen berg memorial was strand,maar op Texel sloopt het ultrapietje.
een lesje leren niet te miepen, na de 30 van gister leek het me een mooi plan een retourtje Zandvoort…
Na 1 km is het al bal een mui! Natte poten, via Katwijk gaan we verder als een ware hordeloper keren we net voor Zandvoort…..
De weg terug is er een van zware benen en een Texel mindset…..
Na 45 km zwoegen 2 biertjes in je racevest gestopt krijgen doet je goed, eenmaal thuis is de verwarring compleet! Bier? Lunch?…..
De zon komt op het balkon, met de laptop op schoot en 1 biertje besluit ik toch iets te tikken.
Ciao Ultrapietje…