In deze periode is even niets meer wat het was, alles wat je zomaar voor lief nam is even niet meer ik zeg even want alles komt goed en de wereld zal er wellicht een stukje mooier op worden.
Zo nu genoeg zwevende teksten op naar de harde werrekelijkhèd! Vandaag zou “de mooiste”zijn u denkt de mooiste ja de mooiste stadsmarathon die van Rotterdam!
Het is nergens zo’n feest als in de Maasstad, zelf al menig marathonnetje gelopen en ben niet zo van de drukte maar voor deze maak ik graag een uitzondering.
We schreven 11-4-2010, 36 jaar jong ik maakte mèn debuut op de Coolsingel als de dag van gister kan ik alles heâhinnere.
Samen met Edwin starten we, de supporters gaan met de metro van punt naah punt! Elke keer zie ik mams vooraan staan jùichen….en eenmaal bij de kubuswoningen de laatste km je hoort en voelt de stampende Coolsingel.
Die laatste kilaumeitâh vlieg je, de jaren vlogen om en groeide door naar ultra laupâh.
Rotterdam bleef speciaal, zeker deze editie 10 jaar na het debuut ook zou Robert Kollau mijn zwager 62 jaar geworden zijn een heel mooi mens die hem wel zou lopen met de “bak koffie in mijn hand”.
De verplaatsing kwam hard aan maar heel begrèpelijk, maar ultrapietje is niet voor 1 gat te vangen net als de Lentemarathon 2 weken geleije doet ik hem mooi zelluf.
Het plan was een marathon lijkend op die van Rotjeknor qua route…
Dat ik een echte Feyenoorder ben weet iedereen, maar er is nog 1 club die ik een warm hagt toe draag, en waar ik vroegah veel geweest ben met mike en Clemens en na elke wedstrijd steevast rennen voor de ME want ja rellen horen erbij bij FC den Haag.
Laat Rob nou ook bij ADO gespeeld hebben, het lusje naar het Forepark was snel gemaakt.
05-04-2020 : 07:30 ik zing voâh mezelluf “you’l never walk alone” en ga op pad zone 1-2 volgens de regels van de KNAU maggie je ège niet uitwonen…
Via de skibaan in zoeterremeâh want ja skieen kon die ook als geen ander, komen we aan bij het standbeeld van Aad Mansveld, en Aad heeft ook bij Feyenoord gespeeld. De hedendaagse stadions zijn in mijn ogen niks vergeleken met de oude voetbaltempels van vroeggah.
Na wat foto’s nemen we vlug de benen, zonder mobile eenheid achter me aan, langs de vliet gaan we hùiswaagts.
Na 45 km finish ik op de Eikensteinstraat! Geen publiek! Geen Mams! Geen Rob! Wel de 115E Ultra/marathon in the pocket en ein maui avontuâh.
Eenmaal op het balkon aan een lekkâh kâhd bieâhtsje voel ik me een tevreden mens samen met Daphne proost ik op het leven en de mooie avonturen die we gaan beleven.
Toch zing ik zachtjes “Ik zou best nog wel een keertje met die ouwe naar ADO willen kijken
In het Zuiderpark, de lange zij, een warme worst, supporters om je heen
Lekker kankeren op Theo van der Burgh en die lange van Vianen
Want bij elke lage bal dan dook die eikel er steevast overheen.
Ciao Ultrapietje