2018 het jaar van hoogte en een fors dieptepunt in de loopcarrierre van Ultrapietje
De elfsteden was na 5 steden klaar daarna langzaam uit het dal met als mooi kroon een TOP 100 in Winschoten een mooi PR op de 100 en een deelname voor de belofte die ik in 2011 gedaan heb aan mijn moeder om ooit de 120 van Texel te lopen.
Je kijkt de lijstjes na en je bent toe aan je 100 ste
marathon/ultra…lopen is leuk en als trainer breng je je ervaring over op je groep, maar vergeet je jezelf wel eens maar daar heb je gelukkig je mede trainers voor.
Dan mag je terug naar Terschelling ene Hessel had daar ooit een liedje over geschreven en sta je aan de start van je 100ste, had in de voorbereiding vooral veel rust ingebouwd.
Verhuizen van de Seringen naar de Eikenstein gaat niet in de koude kleren zitten Ultrapietje is ineens aan het sjouwen boren, inrichten van een nieuwe casa.
Je blokje door de duinen gaat lekker, samen met daphne een rondje gaat goed en druk daar heb ik nog nooit van gehoord.
Eenmaal op Terchelling is er van alles geregeld van shirts omgeroepen worden door de speaker.
Ik blij dat ik op zaterdag ff 5 km mag loslopen in de bossen waar ik plots 1e dame wordt incognito als Patricia, heb afstand gedaan van de bloemen…
Onder de grote brandaris sta je dan al ultraloper je gaat de strijd aan met 42.195 km hobbelen en de elementen die er altijd zijn op de eilanden.
De 100ste je gaat je hebt hem al 3x gedaan maar elke keer is het weer anders de temperatuur de wind de omgeving ik loop lekker de eertse 10 gaan in 50 minuutjes.
Onderweg wat kletsen met lopers en dan brult er uit een speaker Leaving on a jetplane van John denver, ik zie geen vlinder…..
Ik denk dat de vlinder met Jonathan had afgesproken om de steun te geven op het strand on the road to Texel…….lets rumble…….
Heb het zwaar maar op techniek ros ik door haal de een na de ander in en denk you are always on my mind…..
Strand af de longway op kop is helder, poten moe niet zeuren zoals Guus altijd zegt en knal door.
Links rechts en dan de stad in nog een bochtje de tranen staan onder in de ogen de rode loper op finishen you are always one my mind Daphne dennis patrica wat een helden ontvangt ik ga als held het eiland af………..
The road to Texel you are always on my mind……
100ste Ciao Ultrapietje