oktober een tijd van de Indiansummer, een mooie nazomer periode met wat zon en zachte temperaturen, ook de tijd van de Indiansummer ultratrail…met als klapper dit jaar het NK op de 120 km….
Na de twee vorige deelnames zou Ultrapietje, ultrapietje niet zijn als die daar ook als trailtijger niet weer aan de start zou staan.
2016 de 102 km, 2017 de 127 km en nu 120 en een heuse strijd om de felbegeerde Nederlandse titel.
Het asfalt werd verruild voor onverhard, regelmatig de trainingen gedaan door Meijendel en de duinen bij Katwijk.
Van mooi nazomer weer was geen sprake de weken voorafgaande is het neerslagtekort in rap tempo weggewerkt door Pluvius…
Bij het pakken van de tas gaat de Hoka Hupana mee…een gok om op een nagenoeg profiel loze wegschoen te gaan lopen nee hoor van de Salomon sonic krijg ik na 4 uur zere tenen dusssss.
Heb een B&B in Rolde weinig franje maar oké, het bed is prima de gastrouw kijkt me met grote ogen aan wat ik ga lopen de volgende dag ik krijg plotseling 5 euro korting op mijn kamer uit medelijden of? Wie zal het zeggen.
Bij het uitpakken van de tas kom ik een heel lief briefje tegen van Daphne, ze is thuis ze gaat bijna altijd met deze idioot mee maar nu ging het niet, bij het lezen vocht in de ogen…
19 okt 04:30 wakker koffie alles klaarmaken #Hammertime en naar de start 06:00 los met de hoofdlamp het donker in ik loop samen te keuvelen met Rene, de route is 40% anders dan voorgaande jaren het aardappelveld is eruit yeahh maar daar krijgen we ander leuks voor terug.
Bij het krieken van de dag heb ik de eerste boomstronk al te pakken maar door de moordende Core stability trainingen blijf ik overeind.
Zie me nog zwoegen op dat matje na een training, en na afloop kijken in de spiegel of je al op Peter Andre lijkt zucht….
De bospaden zijn op 1 hand te tellen de eerste 2 etappes zompige weilanden, afgewisseld met wat klim en klauterwerk en als totaal niet soepele ultraloper ben je blij dat het niet op de gevoelige plaat is vastgelegd…
Wisselpunt 3 op de helft hier liggen gels en neem een bouillon, en het bos in, alwaar we getrakteerd worden op nog meer hindernissen, het al oude apenkooien op school misstaat hier niet.
Na 70 is het beste er wel af mooi nu mentaal knokken iets wat ik wel kan ook stuur ik een update naar het thuisfront.
In de verte hoor ik geronk van motorcrossers denk aan mijn Pa ooit Nederlands kampioen in de jaren 70..
Inmiddels heeft een stronk mij nu wel op de grond gekregen en bloed aan de knie met wat water schoonmaken en door niet piepen, het gaat inmiddels donker worden en zijn de 91 km gepasseerd.
Hierna volgen nog wat glijpartijen van binnen naar de buitenbocht waar menig schaatser jaloers op zou zijn.
Je bent alleen met jezelf in een donker bos, af en toe een uil en wat gekraak van takken de beesten zullen ook wel denken wie is dat haha.
De laatste post is bij 100 km ik pak ff 10 minuten schut Aede de hand en gaan door nog 20, hardlopen gaat alleen nog op vlakkere stukken door de vermoeidheid is elke stronk voor mij.
Wat is het knokken zeg mentaal voel ik me oersterk denk aan thuis, en aan de kids die bijna jarig zijn.
115 km het Balloërveld met tegenwind altijd mooi, ja als het licht is, nu komt de maan op en hoor geritsel zou het een wolf zijn, nou die heeft mooi pech zoveel zit er niet meer aan ultrapietje.
Na 17 uur en een beetje komen we bij het bordje van 120/50 Yeahhh maar geen finish die is hier niet ik denk aan Daisy die ik afgelopen maanden begeleid heb naar haar eerste ultra dat dit wel een mentaal mokelslagje kan zijn…..
Nog 2 km hoor ik auww ach wel waar voor je geld nog even strijden.
122 km 17 uur en 43 minuten en Wilfried schud me de hand 3 keer starten en finishen op de ISU!
Eenmaal in de B&B haal ik nog net de douche en stort vol trots in bed ben leeg, na een onrustig nachtje is het fors ontbijten en gaan we naar huis…
Ben beretrots op wat ik gedaan heb ouwe ultratrailerT..
Cheers
Ultrapietje